wielkość czcionki ->           wysoki kontrast ->        

Sezonowe scenografie architektoniczne według projektu Ewy Górskiej
data publikacji: 2014-10-24

Wernisaż dnia 24.10.2014r. o godz. 17.00.

Ewa Górska ur. 1971; Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu.
Studia inżynierskie w warszawskiej WSEIZ na Wydziale Architektury Wnętrz oraz warszawskiej ASP na Wydziale Architektury Wnętrz. Dyplom
z oceną celującą w Pracowni Architektury Wnętrz prof. Przemysława Krajewskiego, aneks w Pracowni Malarstwa prof. Andrzeja Zwierzchowskiego.
Zajmuje się projektowaniem wnętrz, mebli, scenografii, wystaw, ilustrowaniem książek oraz publikacji w prasie poświęconych sztuce i zabytkom.

Koncepcja projektu opowiada o symbiozie kultury
i sztuki, granicy między dokumentacją a kreacją, projektowaniem czy odtwarzaniem. Ukazuje afirmację idealnego założenia miasta, które stało się miejscem niezwykle wyrafinowanym poprzez bogactwo treści artystycznych, kulturowych
i ideowych. Oddaje istotę rzeczy, okazało się znakomitym przykładem trafnego balansowania między ideologią, a funkcjonalnością architektury. Przenikanie się żyjących obok siebie kultur zaowocowało bogactwem kulturowym i światowej klasy unikatowymi zabytkami z przepiękną ornamentyką. Pragnę ukazać lokalny koloryt, niepowtarzalność, energię i życie Zamościa, a także przedstawić własne interpretacje, wrażenia odczucia, doznania, swoją wizję relacji społecznych  i cywilizacyjnych na tle miasta. Moja analiza to proces efemeryczny. Jest ona sformułowana w kontekście cyklu przemian (początku narodzin, przemijania i umierania) zestawionych w taki sposób, by ukazać zapisane na kartach historii obrazy, sprzyjające kontemplowaniu
i koegzystencji odbiorcy z otaczającym go światem, konsekwentnie podkreślając najważniejsze elementy z przeszłości.
Aspekt koncepcyjny jest współczesną przestrzenią ekspozycyjną zharmonizowaną z historyczną architekturą.

Recenzja dyplomu magisterskiego Pani Ewy Górskiej na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie Promotor: prof. Przemysław Krajewski

Temat: „Sezonowa scenografia architektoniczna na Rynku Wielkim w Zamościu”

19 lutego 2013 r.

Zaproponowana przez Autorkę koncepcja projektowa przewiduje nadanie nowej jakości obiektom sezonowym sytuowanym w zabytkowej przestrzeni publicznej Zamościa. Stereotypowym rozwiązaniem stosowanym powszechnie na rynkach i deptakach dla sezonowych ekspozycji, handlu
i informacji turystycznej są kioski i pawilony. Autorka stara się przełamać ten stereotyp nadając projektowanym obiektom charakter unikalny, dopasowany do miejsca. Przyjęta forma przestrzenna inspirowana jest kojarzącą się
z Zamościem architekturą miejskich fortyfikacji. Inspiracja ta może w przypadku tej lokalizacji wydawać się oczywista, tym większe jest jednak wyzwanie dla projektu zakładającego przetworzenie motywu bastionów i zastosowanie go w obiektach
o skromnej skali i z naszej epoki. Widziana tu interpretacja broniących miasta bastionów jest -można powiedzieć -jeszcze bardziej „pokojowa” –proponowane formy są bowiem niewielkie
i tworzone wyłącznie z przyjaznych materiałów
i elementów wyposażenia (drobnowymiarowa kantówka i deski zastosowane do budowy podłóg
i ścian, lekkie meble, jasne i proste parasole zastosowane jako zadaszenie).

Ważnym aspektem autorskiej propozycji jest umieszczenie w głównej przestrzeni publicznej miasta obiektu, który można nazwać „całością”
a w innych miejscach obiektów mniejszych, które można określić jako „części” -fragmenty („wycinki”) większej kompozycji, w sposób czytelny należące do tej samej rodziny form. Takie założenie koncepcji stwarza nadzieję na scalanie rozdrobnionej
i „atakowanej” różnymi formami i kolorami przestrzeni, co szczególnie ważne jest w przypadku polskich miast i miasteczek.

Autorka usytuowała swoją propozycję dla miejskiej przestrzeni publicznej pomiędzy scenografią
a architekturą nacechowaną silnym przenikaniem wnętrze-zewnętrze. Wymyka się to także stereotypowi podziału kompetencji związanych
z interwencjami w przestrzeni miasta pomiędzy architekta, architekta wnętrz, projektanta wzornictwa, scenografa. Istotnym założeniem jest możliwość wielokrotnego montażu i demontażu obiektów, przy czym warto sobie wyobrazić, że co rok ich forma i usytuowanie będą modyfikowane (proponowane obiekty nie muszą być stale te same
i w tym samym miejscu). Niewątpliwie w przypadku realizacji, konstrukcja wymagałaby szczegółowego projektu wykonawczego. Autorka podaje przyjęte zasady kształtowania rzutu i przekroju, które zostałyby zweryfikowane w trakcie pierwszej realizacji. Szczegółowy sposób funkcjonowania musiałby także zostać przemyślany w oparciu
o konkretne zamówienie.

Jak rozumiemy sprawami tymi zajmuje się Muzeum Okręgowe w Zamościu –gospodarz świadomy
i reprezentujący wysoki poziom kultury, co stanowi gwarancję jakości –dobrego efektu. Praca dyplomowa spełnia warunki stawiane dyplomowym pracom magisterskim na Wydziale Architektury Wnętrz ASP; postuluję nadanie Pani Ewie Górskiej przyznanie tytułu magistra sztuki.

•   Sezonowe scenografie architektoniczne według projektu Ewy Górskiej / 2014-10-25
  

• wróć do Aktualności