wielkość czcionki ->           wysoki kontrast ->        

Gabriela Łyko-malarstwo
data publikacji: 2017-03-03

Wernisaż dnia 3 marca 2017r. godz,17.00

GABRIELA  ŁYKO urodzona w 1954r. w Żółkiewce na Lubelszczyźnie. Absolwentka Państwowego Liceum Plastycznego w Zamościu. Studia na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Dyplom w pracowni malarstwa prof. Mieczysława Hermana, pod kierunkiem adiunkta Walentego Wróblewskiego.

Twórczość w dziedzinie malarstwa. Autorka wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i poza jego granicami. Ponadto brała udział w ogólnopolskich plenerach malarskich i rzeźbiarskich, a także w wielu aukcjach charytatywnych.

Prace artystki znajdują się w zbiorach galerii oraz kolekcjach prywatnych koneserów dzieł sztuki w kraju i za granicą m.in. Niemcy, Włochy, Francja, Japonia, USA, Canada.

Nagroda:2002r.    -  nagroda Prezydenta Miasta Zamościa za najlepszą pracę wybraną przez internautów  w konkursie Zamojskiego Środowiska Plastycznego „Dzieło roku 2002”

Wystawy indywidualne:

1993  -  Castelleone - Włochy „Galeria d’arte Solaio

1997  - Sztum - Sztumskie Centrum Kultury „Galeria Pałacowa”

1998  - Barlewice – Barlewicki Ośrodek Kultury

           - Pasłęk  – Gminny Ośrodek Kultury

1999  - Küppern  -Niemcy „Kunstgalerie-Gastwirt”

2000  - Galeria Jednego Obrazu - Ratusz Zamojski

2002  -  Zamość-Biuro Wystaw Artystycznych – Galeria Zamojska

           - Zamość - Klub Garnizonowy

2003  - Zamość – „Pożegnanie z Afryką”

           - Mannheim – Niemcy „Kulturzentrum – Phisikalische Terapie”

           - Heidelberg – Niemcy „Kunsthalle”

2004-2007 - Mannheim  -  Niemcy „Kunstgalerie Chopin – Reisebüro

2005   - Zamość - Salon Artystyczny Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej

2008  - Köln -  Niemcy - Kunstgalerie Polnischeclub – Max Natorff

2012  -  Krasnystaw  - Miejski Ośrodek Kultury – Biblioteka

2016  - Zamość „XI Letnie Spotkanie Artystyczne” - Corner Pub

Wystawy zbiorowe:

1996  - Lublin „ Chatka Żaka”

           -  Kamieniec  Ząbkowicki „Galeria Zamkowa” – wystawa poplenerowa

           - Sztum – Sztumskie Centrum Kultury – wystawa poplenerowa

1997 – Barlewice – Barlewicki Ośrodek Kultury

           - Pasłęk – Gminny Ośrodek kultury

2001  - Zamość – Biuro Wystaw Artystycznych – Galeria Zamojska – wystawa środowiskowa

           - Chełm – Miejski  Dom Kultury – wystawa poplenerowa

2002  - Zamość – Biuro Wystaw Artystycznych – Galeria Zamojska – wystawa poplenerowa

           - Zamość – „Dzieło Roku 2002” – wystawa pokonkursowa  Zamojskiego Środowiska Plastycznego  BWA - Galeria Zamojska       

            - Nadrzecze „Artyści Zamojscy Leśmianowi” – wystawa inspirowana poezją Bolesława Leśmiana

2003  - Zamość „ Zamojskie Środowisko Plastyczne” BWA - Galeria Zamojska                        

           -Avinion, Strasburg, Lyon, Chermont-Ferrand – Francja - Galeria d’arte maderna le Ciminiere“

              Mostra collettiva di arte contenporanea Polacca.                    

2004  - Avinion, Strasburg, Lyon, Chermont-Ferrand – Francja  - Galeria d’arte maderna le Ciminiere“

              Mostra collettiva di arte contenporanea Polacca.     

           - Lublin – „Pożegnanie z Afryką“

           - Tomaszów Lubelski – Muzeum Regionalne im. J.Petera „Międzynarodowy plener malarski  Dyniska 2004” – wystawa poplenerowa

 2004 – Zamość „ Zamojskie Środowisko Plastyczne” BWA – Galeria Zamojska

 2005 – Zamość – „Absolwenci”- Biuro Wystaw Artystycznych – Galeria Zamojska

           - Warszawa – Galeria na Emporach –„ Kalendarium Pontyfikatu Jana Pawła II w Sztuce”              

           - Zamość -  „Zamość w malarstwie” – Salon Artystyczny Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej

2006  - Zamość – „Bohaterowie Miguela de Cervantesa” – wystawa poplenerowa ilustratorów i malarzy - BWA -Galeria Zamojska

          - Zamość – „Zimowy Przegląd Plastyki” Zamojskiego Środowiska Plastycznego BWA-Galerii Zamojska

2007 – Pleszew – „Śladami historii i zabytków powiatu pleszewskiego” – Galeria Zamkowa – plener i wystawa poplenerowa

2008 – Dobrzyce - „Śladami historii i zabytków powiatu pleszewskiego” – Galeria Zamkowa

           - Zamość –  „Zimowy Przegląd Plastyki” Zamojskiego Środowiska Plastycznego BWA-Galeria Zamojska

2009 – Warszawa – „Między Niebem a Ziemią” – Galeria na Emporach

2010 – Piza – Włochy „PIsArt Expo 2010”

         -  Zamość – „Zimowy Przegląd Plastyki” Zamojskiego Środowiska Plastycznego BWA-Galeria Zamojska

2012 - Zamość – „Letni Przegląd Plastyki” Zamojskiego Środowiska Plastycznego BWA-Galeriia Zamojska

          - Zamość – „Zimowy Przegląd Plastyki” Zamojskiego Środowiska Plastycznego BWA-Galeria Zamojska

2014- Zamość – „Letni Przegląd Plastyki” Zamojskiego Środowiska Plastycznego BWA-Galeria Zamojska

2016 – Zamość – „XI Letnie Spotkania Artystyczne” towarzyszące 41- Zamojskiemu Latu Teatralnemu z  udziałem: muzyków-poetów-plastyków – Corner Pub

 Między naturą a rzeczywistością

Jubileusz 40-lecia twórczości artystycznej zamojskiej malarki Gabrieli Łyko jest pretekstem do spojrzenia na jej obrazy z perspektywy czasowej.

Gabriela Łyko urodziła się nieopodal, w Żółkiewce. Za miejsce edukacji plastycznej, później życia rodzinnego oraz  twórczości wybrała  Zamość. Znam Gabrysię od wielu lat, obie uczęszczałyśmy do tej samej klasy Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych.  Po maturze, los rzucił nas w różne przestrzenie życia i obszary twórczości. Kiedy zwróciła się z prośbą o tekst wprowadzający do jubileuszowej wystawy pomyślałam - to przyjemność pisać o twórczości koleżanki ale… także wyzwanie.  

Sposób postrzegania świata i otaczającej rzeczywistości przez Gabrielę Łyko bliski jest polskiemu malarstwu realistycznemu. Odwołując się do tradycji i czerpiąc ze wzorców dawnych mistrzów jest i pozostaje artystką poszukującą indywidualnego języka wypowiedzi. Malarskie inspiracje czerpie z piękna i powabu wszechobecnej przyrody oraz zachwytu nad ludźmi, których często portretuje. Nie zarysowała się i niewidoczna jest wyrazista dominanta jednego tematu lub fascynacja jednolitą formą artystycznego wyrazu. Medium, poprzez które najchętniej wyraża swe emocje oraz wrażenia z odbioru rzeczywistości, to malarstwo sztalugowe. Posługuje się także techniką akwarelową i pastelową, które stanowią istotną formę plastycznej wypowiedzi. Ważny jest również rysunek jako odrębna, szkicowa ale niebagatelna forma artystycznego przekazu. Oglądając obrazy Gabrieli Łyko odnoszę wrażenie, że pejzaż, portret lub  martwa natura są  jedynie przyczynkiem, powodem, który pobudza ją do pracy,  a malowanie dostarcza wiele satysfakcji i radości.

W dorobku twórczym artystki są obrazy, które można przyporządkować do trzech cykli tematycznych: pejzaż, portret, kompozycje martwej natury.

Pejzaż - ten cykl obrazów z pozoru będący notatnikiem pewnych szczegółów i momentów podpatrzonych zjawisk i zmian natury, pozostawia w duszy widza nie tylko pojedyncze wrażenie czy też wspomnienie zapamiętanej chwili ale tworzy jednolitą wizję opisu wyszukanego i przeżytego przez artystkę kadru pejzażu. I tak,  zauroczeniem jest motyw z bezkresnym układem pól i łanów nieskoszonych, trawiastych łąk, świetlistość słońca obejmującego swym blaskiem wszystkie wschody, zmierzchy i zachody aż po ciemną moc kobaltowej nocy. Innym razem w nastrój jesiennej melancholii wprowadza nas obraz, który przedstawia jeden z wielu motywów roztoczańskiego krajobrazu. Kompozycja utrzymana  w tonacji ugrów, złamanych zieleni, rozbielonych światłem tonów szarości i delikatnych brązów  obrazuje moment, w którym zmierzch zaciera kształty dnia i tuli do snu miasto.  Nie kształty obiektów architektury i nie rytmy drzew czy podziały barwnych pół są istotą obrazu ale światło, które malarka widzowi objawia. Wiernie rejestruje i precyzyjnie odtwarza zmiany oświetlenia, bogactwo barw jakie zachodzą w przyrodzie w zależności od pory dnia i roku. Na płótnie porusza się ze swobodą zarówno w szerokiej, jak i wąskiej gamie kolorystycznej. Operuje również odważnym kadrem całości. Prace te świadczą o wrażliwości autorki, która z łatwością i lekkością duktu pędzla oraz precyzji plam barwnych potrafi w jednej kompozycji wyrazić całą gamę własnych emocji doznanych podczas bezpośredniego kontaktu z naturą. Bez końca można patrzeć na bezkres pół, na ciągnące się rozległe łany zbóż ogrzewane gorejącym słońcem lata. Odczuwa się niemalże zmysłową przyjemność kontemplacji natury. Gabrysia maluje atmosferę a nie sam motyw pejzażu.

W duchu realistycznym są również portrety. Portrety  i autoportrety stanowią istotną część twórczości większości artystów, podobnie jest również w twórczości Gabrieli Łyko. We wczesnym okresie, tuż po studiach, rysunkowe i kolorystyczne szkice dzieci były okazją do tworzenia, do uchwycenia czasu pomiędzy rolą matki a byciem malarką, ale także do wnikliwego obserwowania procesu rozwoju i dorastania dzieci. Z tamtego okresu zachował się cykl wdzięcznych rysunkowych wizerunków dzieci: Agatki, Magdzi, Julki. Z biegiem lat galeria portretowanych osób powiększyła się o innych członków rodziny, przyjaciół, znajomych. Przedstawienia portretowe o umiejętnym uchwyceniu modela, chwilowego nastroju, zadumy, rysowane  subtelnością kreski i często w ciepłej tonacji kolorystycznej. Powstały cykl portretów o ciekawych ujęciach kompozycyjnych i rozwiązaniach kolorystycznych, w których artystka rezygnuje z drobiazgowych detali by wiernie uchwycić osobowość i nastrój portretowanej osoby, ujawnia przy tym pewne dążenie do poszukiwania syntezy w obrazie.

Wszystko, co od początku swych artystycznych działań malarka Gabriela Łyko stworzyła, powstało w kontekście poznawania świata i wyrażenia siebie. Wewnętrzny porządek obrazu spotyka się z emocją, której i widz także ulega.

Elżbieta Gnyp

       Skoncentrowana  na malarstwie aktywność Gabrieli Łyko  jest prostą konsekwencją afirmacji i życia, której aura determinuje całą twórczość artystki i sprawia, że odbieramy ją jako zjawisko pogodne, otwarte, nacechowane wielką fascynacją światłem i szacunkiem dla każdego przejawu istnienia.

 Nie ma w nim miejsca na roztrząsanie dramatu ludzkiej egzystencji, nie ma też  miejsca na intelektualne spekulacje, poszukiwania, czy eksperymenty. Przeciwnie. Zmęczona panującym w sztuce współczesnej chaosem, artystka jawnie odwołuje się do wartości trwałych, sprawdzonych, szuka oparcia w doświadczeniach przeszłości i rzetelnej obserwacji otoczenia. Maluje portrety własne i bliskich sobie osób, małe sceny rodzajowe, znajome pejzaże i ustawione w pracowni martwe natury.

        Krótka charakterystyka kilku kompozycji figuralnych nie daje pełnego obrazu możliwości twórczych Gabrieli. A przecież jej talent najpełniej, najdobitniej wyraża się w pejzażach. Są one z resztą najliczniej reprezentowane w jej dorobku i występują, albo pod postacią impresji z wędrówek po kraju i Europie, albo nie mniej spontanicznego zapisu rodzimego krajobrazu. Nie zależnie od miejsca pobytu, koncentruje się głownie na przyrodzie. Malowane „z oka” w bezpośrednim kontakcie z naturą, dzieła te mają walor dokumentu, stanowią świadectwo autentyczności przeżycia i talentu, którego cechą dominującą, nie zależnie od profesjonalnego warsztatu jest wielka wrażliwość kolorystyczna i umiejętność orkiestracji.

Gdzieś głębiej, jakby w samych zestawieniach barwnych kryje się niepokojąca świadomość upływającego czasu, marzenie i nostalgia za nieznanym. Ale bez niepokoju, bez marzeń nie byłoby artystów.

2002 r. Włodzimierz Wasiluk

•   Gabriela Łyko / 2017-03-03
  

• wróć do Aktualności