wielkość czcionki ->           wysoki kontrast ->        

Urszula Groszek-Wróblewska, Jan Wróblewski - Metamorfozy
data publikacji: 2025-06-24

Urszula Groszek-Wróblewska
Urodzona w Krakowie. Studia w Instytucie Sztuk Pięknych na WSP w Krakowie. Dyplom z malarstwa u prof. Romualda Oramusa w 1984 roku.
Od 1989 roku, mieszka i pracuje we Francji, gdzie zajmuje się głównie malarstwem, akwarelą i fotografią. Regularnie wystawia na salonach paryskich m.in.: Réalités Nouvelles, Comparaisons, Dessin et Peinture à I'Eau, Salon d'Automne w Grand Palais.
Ważniejsze wystawy indywidualne: galeria Art Montparnasse w Paryżu, Musée des Années 30 w Boulogne, YIA Art Fair, Paryż Rivoli, Heinrich Heine Haus w Lüneburgu w Niemczech. W 2010 roku była gościem honorowym na salonie akwareli w podparyskim Fresnes. Posiada prace w zbiorach prywatnych i publicznych we Francji, Polsce, Niemczech, Włoszech, Hiszpanii, Japonii, Ekwadorze i USA. Realizacje w dziedzinie malarstwa ściennego, witrażu, fotografii, ilustracji książkowej, akwareli. Nagradzana za swoją twórczość min. na salonie sztuki współczesnej w Chaville, Clamart, Jouy en Josas, czy Guayaquil w Ekwadorze. Prace prezentowane w TV France 2 Thé ou café, w Artiste Magazine. 
Uczy również malarstwa i akwareli w swojej podparyskiej pracowni jak również w Vanves, Clamart i Jouy en Josas.

W malarstwie Urszuli Groszek Wróblewskiej, spotykają się duchowość, zmysłowość i cisza wewnętrznego pejzażu.
Jej twórczość to rodzaj trankrypcji emocji na język form abstrakcji lirycznej. Kolor nie tylko buduje obraz, on tworzy odrębny organiczny świat , którego gęstość struktura i wewnętrzny puls przywołują atmosferę mistycznych przestrzeni.
Zdecydowane pociągnięcia pędzla kontrastują z wyciszonymi fragmętami, gdzie pojawiają się miejsca na refleksję i kontemplację.
W obrazach tych zawarta jest subtelna gra między tym co widzialne, a tym co intuicyjnie wyczuwalne, są one pełne siły, a zarazem niosą niezwykłą delikatność. Twórczość Urszuli Groszek Wróblewskiej ma coś w sobie z dzienniczka podróży, tej zewnętrznej, przez pustynne przestrzenie Almerii 
i Arizony, pejzaże Francji i Włoch i tej wewnętrznej emocjonalnej i duchowej.
Każdy obraz to osobna opowieść i zapis chwili, w której światło i kolor spotyka się z naturą, a intuicja z techniką malarską.
Manon Lestel

Jan Wróblewski.

Urodzony w 1959 roku w Zamościu. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Studia w Instytucie Sztuk Pięknych na WSP w Krakowie. Dyplom z grafiki u profesora Andrzeja Pietscha w 1986 roku. Od 1989 roku mieszka i pracuje we Francji. Ma za sobą kilkadziesiąt wystaw indywidualnych we Francji, Polsce, Belgii, Niemczech. Brał także udział w licznych wystawach zbiorowych w Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Ekwadorze i Japonii. Wielokrotnie zapraszany jako gość honorowy paryskich salonów sztuki współczesnej. Jest autorem malarstwa ściennego, witraży, ilustracji prasowej i książkowej, prowadzi również pracę pedagogiczną. Obrazy w kolekcjach publicznych i prywatnych we Francji, Niemczech, Polsce, Belgii, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Hiszpanii, Ekwadorze, USA, Kanadzie i Japonii. Prace prezentowane stale w Galerii Art Montparnasse w Paryżu, Galerii ARTTM w Menetou-Couture, oraz w Galerii Staszica 13 w Zamościu.

Uczy rownież malarstwa i rysunku w swojej podparyskiej pracowni, jak również w Espace Landowski w Boulogne-Billancourt.

"Dla mnie sztuka to proces próby przebudzenia duszy. Ponieważ żyjemy w szybko rozwijającym się, uprzemysłowionym, zmaterializowanym świecie, który woli, aby dusza została uśpiona." 
Bill Viola 

W twórczości Jana Wróblewskiego pulsuje ten sam element, który towarzyszy słowom Billa Violi. Jego obrazy są nie tyle przedstawieniowe co odzwierciedlają doświadczenia emocjonalne, intuicyjne i duchowe, 
Wróblewski unika dosłowności, dążąc ku abstrakcji, która nie ogranicza, nie zawęża - a otwiera na odczuwanie, kontemplację, medytację. 
Barwy na jego płótnach żyją własnym życiem, rozciągają się poza granice form, zderzają i przenikają w pełnych napięcia warstwach. 
Artysta posługuje się gestem malarskim jak językiem który nie opisuje rzeczywistości, lecz rekonstruuje ją od wewnątrz. 
W twórczości Wróblewskiego pojawia się intuicyjna topografia przeżyć - ślady pamięci, uczuć, które pulsują między światłem a cieniem. 
Ostre kontrasty i subtelne przejścia tonów, sugerują nieustanny dialog między dynamiką a spokojem, chaosem a porządkiem, między ciszą a zgiełkiem. Światło w tych obrazach jest jak wewnętrzny puls, który przenika struktury farby. Nie pada z jednej strony, lecz zdaje się pochodzić z samej głębi płótna. 
To sztuka, która wymaga wewnętrznego wyciszenia, dzięki któremu budzi się coś w nas samych. 
W świecie, który pędzi i zagłusza, obrazy Wróblewskiego są próbą dotarcia do tego co w nas ukryte i zapomniane, do głębokiego rdzenia ludzkiego doświadczenia, są próbą przebudzenia duszy.   
Manon Lestel  

• wróć do Aktualności